[Fic Get Backers] Happy Birth Day (Ban XKazuki)

เนื้อเรื่อง

¯¯¯¯¯สุขสันต์วันเกิด ฟูโจอิน คาซึกิ¯¯¯¯¯

ของขวัญวันเกิด

วันนี้ภายในร้าน Honky Tonk ก็ยังเงียบเหงาซับเซาเช่นเคย ลูกค้าที่นานทีปีหนจะเข้ามาลิ้มลองความอร่อยของกาแฟชั้นดี หลายวันมานี้ไม่มีมาสักคนเดียว ยกเว้น..........ไอ้พวกลูกค้าที่กินแล้วไม่จ่าย

เช่น มิโด้ บัน และอามาโนะ กินจิ คู่หู Get Backers ที่เลื่องลือเรื่องการทวงของที่ไม่เป็น 2 รองใคร แต่ไอ้เรื่องบ่จี๊นั้นก็ดูจะไม่ได้น้อยหน้า ตอนนี้รายได้รายจ่ายติดลบตัวแดง กาแฟสักแก้วยังไม่มีปัญญาจ่ายสด (ก็ไม่เคยจ่ายสดมาตั้งนานแล้วนี่นา)

“พวกนาย ถ้าไม่มีเงินจ่ายก็ออกไปจากร้านชั้นซะที”คุณโวลท์ เจ้าของร้านเริ่มออกอาการหัวเสีย เมื่อไม่มีรายได้มานานเต็มที แถมเจา 2 คนนี้ยังไม่ยอมจ่ายหนี้ ทุกอย่างมาตกอยู่ที่เขาหมด

“โถ่ ก็เราไม่มีงานเข้ามาเลยนี่ ใช่มั้ยบันจัง”กินจิหันไปขอความเห็นจากคู่หูที่กำลังนั่งเหม่ออยู่ที่นั่งประจำตรงเคาน์เตอร์

“หะ....อ๋อ ก็ใช่น่ะสิ ถ้ามีเงินเข้ามาเมื่อไหร่คืนแน่นอน”สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะแต่ก็ไม่เคยทำได้สักที

พูดจบก็เดินออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกให้หายอยากเสียหน่อย ปล่อยเจ้าหนูไฟฟ้านั่งคุยกับนัตสึมิไปตามเรื่อง

ร่างสูงโปร่งพิงรถเต่าเก่ากึกพลางดึงบุหรี่ออกมาจากซองมวนหนึ่ง สมองของเขาคิดถึงแต่หน้าของคนๆหนึ่ง จำไม่ได้ว่าเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เขาไม่อาจจะสลัดภาพของคนๆนี้ออกจากหัวได้

“อ้าว บันคุงออกมาสูบบุหรี่อีกแล้วเหรอ สูบมากๆมันไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ”น้ำเสียงหวานเสนาะหูซึ่งเชื่อได้ยากว่าเป็นเสียงของผู้ชายดังมาจากข้างๆเขา

พอหันไปมองก็เจอไหนฟ้าคาซึกิยืนชิดอยู่ข้างลำตัวเขาซะแล้ว

มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ

นิ้วเรียวบางคว้าซองบุหรี่ของเขาไปก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว ใบหน้าหวานยิ้มอย่างร่าเริงตามสไตล์ แล้วทำท่าจะลองสูบบ้าง

ไม่ทันจะเอามาจรดริมฝีปากอิ่ม ทั้งซองบุหรี่ ทั้งบุหรี่มวนนั้นก็หายออกไปจากมือเสียก่อน

“เจ้าหลอดด้าย นายมาทำอะไรที่นี่”ทำเสียงเหมือนรำคาญเต็มที มือข้างซ้ายยัดบุหรี่กลับเข้ากระเป๋าเสื้อตามเดิม ส่วนข้างขวาก็หยิบไฟแช๊กมาจุด

“ผมชื่อ คาซึกิ ครับ บันคุงหวงบุหรี่จังเลยนะ”คาซึกิโน้มตัวเข้ามาใกล้เขา ทำให้กระดิ่งสงเสียง     กรุ๊งกริ๊ง

ชายหนุ่มผมดำจ้องเขาราวกับมองจากที่สูงลงสูงที่ต่ำทั้งๆที่หนุ่มหน้าสวยด้านข้างเขาตัวสูงเท่าๆกัน “จะว่าแบบนั้นก็ได้ แล้วถ้าฉันให้นายสูบ มีหวังไอ้เข็มบินนั่นฆ่าฉันตาย”

“คิกๆ เหรอครับ บันคุงห่วงผมตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับเนี่ย”หัวเราะร่วน เลยโดนพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าเต็มๆ

บันยิ้มอย่างพอใจกับผมงาน “เออ ห่วงตายเลย”

แต่ดูเหมือนเขาจะสำลักควันเอามากๆ จนคนที่พ่นควันใส่เริ่มรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาหน่อย

“ไม่เป็นไรใช่มั้ย หลอดด้าย”

“แค่กๆๆๆ....เป็นสิครับ บันคุงนี่พ่นมาได้”บ่นขณะปัดไล่ควันรอบๆตัวเขาให้ไปทางอื่น

“ก็ใครใช้ให้มาพูดเหมือนตัวเองสำคัญต่อฉันมากนักล่ะ ฉันไม่ใช่ไอ้เจ้าเข็มบินนั่นนะ”วิธีการพูดแบบไม่ใส่ใจความรู้สุกคนอื่นตามปกติ

ผู้ใช้ไหมฟ้าก้มหน้าลงช้าๆ แล้วเอ่ยเศร้าๆว่า “นั่นสินะ บันคุงก็แคร์แค่คุณกินจิคนเดียวเท่านั้น”

“ถ้าใช่แล้วทำไม หึงเหรอ หืม”เห็นหน้าที่หม่องลงอย่างเห็นได้ชัดแบบนั้นก็อยากแกล้ง เขาเชยคางคู่สนทนาให้มองหน้าเขาตรงๆ แต่อีกฝ่ายยังเมินหน้าหนี

“ถ้าผมตอบว่าใช่ล่ะครับ”ถามสวนกลับไปโดยที่ไม่ยอมมองหน้าเช่นเดิม

บันยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วตอบกลับไปว่า “ก็คงจะให้รางวัลล่ะมั้ง”

“รางวัล----อุ๊บ!!!!!!”อยู่ดีๆเขาก็ประกบปากเข้ากับปากอวบอิ่มของชายหน้าหวาน

กลิ่นบุหรี่ที่อบอวลอยู่ภายในปากชวนให้เคลิ้มไปกับสัมผัสนั้น ลิ้มสากร้อนๆลุกล่ำเข้ามาสำรวจโพล่งปากหวานให้ความรู้สึกราวกับจะละลาย ผู้ที่ได้ชื่อว่าเจ้าชายแห่งความหวาดกลัวบัดนี้ไม่เหลือเรี่ยวแรงจะต่อต้านอะไรอีกต่อไปแล้ว

กว่าทั้งสองจะเรียกสติกลับคืนมาได้ก็ตอนที่รู้สึกขาดอากาศหายใจ ต่างฝ่ายต่างผละออกจากกัน โดยที่คาซึกิหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก เพราะอายจนไม่รู้ว่าจะพูดยังไง

“สุขสันต์วันเกิดนะ คาซึกิ ขอให้มีความสุขให้มากๆ”ชายหนุ่มหัวเม่นอวยพร เล่นเอาคนตรงหน้าทำหน้างงๆ

“จำวันเกิดผมได้ด้วยเหรอ......”

คนถูกถามหัวเราะเบาๆ พลางใช้มือไล่แก้มเนียนสีแดงระเรื่อของทายาทตระกูล ฟูโจอิน อย่างทะนุถนอม “จำได้ ส่วนของขวัญก็ให้ไปเมื่อกี้แล้วนะ”

“...............บันคุง”เจ้าของวันเกิดนิ่งเงียบ สีหน้าแดงมากกว่าเดิมไม่รู้กี่เท่า

“ถ้าอยากได้อีก บอกได้นะ”พูดจบก็ขโมยหอมแก้มไหมฟ้าฟอดใหญ่ แล้ววิ่งมาราธอนเข้าร้านกาแหอย่างรวดเร็ว

ไม่ต้องสงสัยว่าเจ้าของวันเกิดของเราหน้าแดงไปถึงไหน อย่างน้อยๆก็แดงมากกว่ามะเขือเทศยกกำลัง 2 น่ะนะ  

จบแล้วค่ะ

****เรื่องนี้แต่งเพราะอยากแต่งขึ้นมาน่ะค่ะ ถ้าไม่สนุกยังไงก็ติชมได้ได้นะ****